HER ŞEYE RAĞMEN SEVGİ

YAZAR: TOLSTOY

Hiç aklına gelmeyen, ancak bir gün onun hayatında derin yaralar açan olay zuhur etmiştir. Biricik göz bebeği, güzeller güzeli kızı, evli bir adamla dost hayato yaşamıştı ve şimdi bir çocuk sahibiydi.

Onun adını duymak bile ona acı veriyordu. " Ona yardım ederim ama onu görmek istemiyorum. Benim öyle bir kızım yok. Yardımım sadece insaniyetimdendir" diyordu.

Kızı, balolarda güzelliği ile herkesi büyülerdi. Karşısına güzel kısmetler çıksa da o bunları kabul etmezdi. Bir iki sene içinde balolardaki gözdeliği azalarak sıradanlaştı. Bu onu daha da bir küstahlaştırarak çevresindeki hayatı iğreti derecesinde küçümser olmuştu.

Bu iğretiler içinde hayatını değiştirebilecek bir olguyu keşfetti. Sevgi. çalışanlarından birine gönlünü kaptırdı ancak ailesi izin vermeyince gönül eğlendirmeye kalktı. Başaramadı. Ailesi onu Teyzesinin yanına göndermeye karar verir. Ortam değişikliği ona iyi gelebilirdi.

Teyzesine gideli 2-3 ay olmuştu. Orada, teyzesinin aile dostlarından biri olan genç bir adama ilgisi giderek artmaktaydı ve aynı şekilde karşısındaki adamında ilgisi ona karşı artmaktadır. Kaçamak bakışmalar, anlamlı anlamsız gülüşmeler...

Geri dönüşün olmadığı noktada, adamın evli olduğunu öğrenir. Adam bunu inkar etmez ama mutlu olmadığı evliliğini en kısa zamanda bitireceğini söyleyerek ilişkilerine kaldığı yerden devam eder.

Gebe kalmıştı. Sevgilisi ise ortalarda yoktu. Onu terk etmişti. Evine dönmesi imkansızdı. Bu olay tüm camiada deprem etkisi yarakmıştı. Ailesine, bilhassa babasına yaşattığı acının farkındaydı, gözden kaybolup, ismini unutturmalıydı. Yerleştiği vilayette çocuğunu doğurduktan, birkaç ay sonra atanan yeni valinin amcası olduğunu öğrenir.

Kardeşine, kızını görmesi için tavsiyede bulunan Vali sonunda adamı ikna eder. Adamcağız kızını görmeye gider. Onu affetmeye niyeti yoktu. Yaşattığı acılardan sonra ona olan kırgınlığı tamir edilemezdi.

Kızını gördüğünde ikiside şoktaydı. Adam, kızının acınacak halini görünce, içindeki merhamet bütün herşeyi silip atmıştı. Ona olan sevgisi tekrardan zuhur etmişti. Kızını halasının yanına yerleştirdi. Onu düzenli olarak ziyaret etti, ihtiyaçlarını giderdi. Ona olan sevgisi çok şeyi iyileştirmişti ama bir kez olsun kızının çocuğunu görmek, dokunmak istemedi. Kızı da, babasının acısını hissettiği için ısrar etmedi. Sevginin hallettikleri, herkes için yeterlidi.